Şah İsmayıl Xətai və Sultan Səlim Yavuz
شاه اسماعيل و سلطان سليم
1514-cü ildə Osmanlı qoşunları Azərbaycana hücum etdilər. Cənubi Azərbaycanın Maku şəhəri yaxınlığındakı Çaldıran adlı yerdə qoşunlar üz-üzə gəldilər. Osmanlıların çoxlu top-tüfəngi var idi.Odur ki, Şah İsmayılın vəzirləri ona mələhət gördülər ki,düşmənə gecə vaxtı hücum etsinlər kı.onlar odlu silahlardan istifadə edə bilməsinlər. Şah İsmayıl öz məsləhətçilərinə belə cavab verdi: ”Mən gecələr tacir karvanına basqın eləyən quldur deyiləm. Qoy Allahın iradəsi necədirsə,elə də olsun”.
Üç gün keçən bu döyüşdə Şah İsmayılın qoşunu Sultan Səlimin Sayca çox olan qoşununa məğlub oldu. Qızılbaşlar top-tüfəngin qarşısında davam gətirə bilmədilər. Döyüş meydanında yaralanan Şah İsmayıl sağ qalmış döyüşçüləri ilə mühasirədə çıxa bildi.
Deyirlər ki, şah Çaldıran döyüşündə qılıncı ilə topların zənirini doğrayarkən bir topun lüləsini də kəsir.Bunu eşidə Sultan Səlim döyüşdən sonrə ismarış edir ki, İsmayıl həmin qılıncı ona göndərsin. Şah İsmayıl qılıncını Sultana göndərir. Sultan saray əyanlarını yığır və onların gözü qarşısında qılıncla topa zərbə vurur. Heç nə hasil olmur. Şah İsmayila məktub yazırlar ki,yəqin,o,Çaldıranda məğlub olduğuna görə həmin qılıncı göndərməyib. Az sonra Sultan Səlim Şah İsmayıldan cavab alır:”Qılınc həmin qılıncdır,qol o qol deyil”.
