الفبای ترکی یک الفبای آوایی (sesçil alfabe) است یعنی حروف (و کلمات) همان‌گونه که تلفظ می شوند نوشته می شوند بنابراین با یادگیری حروف الفبا مشکلی در تلفظ کلمات نخواهید داشت. الفبای ترکی استانبولی 29 حرف دارد که 8 حرف آن صدادار (مصوت یا واکه - ünlü) و بیست‌و‌یک حرف آن بی‌صدا (صامت یا همخوان  - ünsüz) هستند.. حرف ğ ، گ نرم (yumuşak ge) نام دارد به تنهایی یک واج مستقل به شمار نمی‌رود، در ابتدای کلمات نمی‌آید و همیشه پس از واکه‌ها می آید. برای دیدن نشانه‌ها و تلفظ الفبای بین‌المللی آوانگاری (IPA) می توانید به آدرس زیر مراجعه کنید :

http://en.wikipedia.org/wiki/Turkish_phonology

راهنمای تلفظ واکه های ı- ö- ü که در فارسی وجود ندارند:

ı : تلفظ آن تقریبا مانند حرف i کوتاه (ای) است با این تفاوت که در تلفظ i زبان به سمت جلوی دهان کشیده می شود اما در تلفظ ı به سمت عقب دهان جمع می شود. شبیه تلفظ واکه‌ی پایانی کلمه‌ی cousin در انگلیسی، qırx در ترکی آذربایجانی یعنی چهل. مثال : ılık ولرم-نیمه‌گرم، sarı زرد

ö: شبیه تلفظ o هست با این تفاوت که زبان باید به سمت جلوی دهان- تا نزدیکی دندان های پیشین پایین- کشیده شود. این حرف در زبان آلمانی هم وجود دارد. مثال : göz چشم، söz سخن

ü: حالت لب ها و دندان در تلفظ ü شبیه حالتی است که در تلفظ u می یابد اما زبان باید به سمت جلوی دهان – تا نزدیکی دندان های پیشین – کشیده شود. این حرف در زبان آلمانی هم وجود دارد. Üç سه، ütü اتو

گاه برای کشیده نشان دادن واکه بر روی آن علامت ˆ قرار می دهند. مثال : ȃlȃh هنوز، hala خاله ، ȃlem عالم جهان، alem پرچم علم، ufȗnet عفونت